Onderstaand verslag is overgenomen uit ‘de Stentor’ onder de kop Wereldwedstrijd.
door Henk Posthuma en Gerrit Zwep
Positie: Trainer en speler van ASV Dronten.Wedstrijd: Roda Boys – ASV Dronten 1-3, 31 mei 2003.Want: Na een inhaalrace handhaafde ASV Dronten zich toch.
‘Met nog slechts zeven competitiewedstrijden voor de boeg lijkt het seizoen voor ASV Dronten als een nachtkaars uit te gaan. De laatste plek op de ranglijst hangt als een loden ketting om de nek van de Drontenaren en tot overmaat van ramp heeft hoofdtrainer Marcel Boelens besloten om vanwege privéomstandigheden er de brui aan te geven. Gedwongen door de situatie doet het bestuur een dringend beroep op Henk Posthuma, trainer van het tweede elftal. De noodgreep blijkt een gouden greep. De Drontenaren herpakken zich en spelen zich wonder boven wonder nog veilig in de hoofdklasse.
Veel zin om aan het verzoek te voldoen heeft Posthuma niet. Als trainer van het tweede heeft hij het uitstekend naar zijn zin en daar wil hij eigenlijk helemaal geen afstand van doen. “Voor de club en voor ons allen. Daarom heb ik ‘ja’ gezegd. Met als voorwaarde dat ik het helemaal op mijn eigen manier mocht doen”, blikt Posthuma terug. “Ik had een paar jongens in het tweede waarvan ik altijd al vond dat ze in het eerste thuis hoorden, omdat ze beter waren dan wat er op dat moment rondliep. Jeroen Bokkers en Gerben de Boer nam ik mee en die heb ik ook gelijk in de basis gezet.”
Posthuma krijgt het haast stilgevallen elftal aan de praat en ASVD klimt gestaag op de ranglijst. “Ik weet nog dat we in het paasweekeinde twee keer tegen Drachtster Boys moesten spelen en dat we twee keer wonnen. Daardoor kregen we weer aansluiting met de onderste ploegen en uiteindelijk volgde dus die beslissingswedstrijd in Werkendam”, herinnert Posthuma zich.
Roda Boys uit Aalst is de laatste horde richting handhaving en de confrontatie met de ploeg uit de Bommelerwaard wordt een vat vol samengepakte emoties. “Ik weet nog dat het een slechte wedstrijd was. Zeker van onze kant. Door het slot van de competitie liepen we echt op ons tandvlees”, zegt sterspeler Gerrit Zwep. De van VVOG overgekomen middenvelder begrijpt echter wel waarom juist die wedstrijd zo in het collectief geheugen van de Drontenaren gegrift staat. “Het was echt een houdini-act van ons. We waren volledig afgeschreven en toen lukte het alsnog.”
Zwep zelf speelt vanwege een hamstringblessure alleen een deel van de eerste helft. De blessure van zijn belangrijkste speler was een grote zorg voor Posthuma: “Ik weet nog dat mijn assistent Barry Kamphorst na die laatste training met Gerrit naar mij toekwam. ‘Hij kan onmogelijk spelen’ zei Barry. Ik vroeg toen aan Gerrit ‘kun je lopen? en kun je lopen zonder krukken? Ja? Dan stel ik jou gewoon op!’ Gerrit is de beste speler waarmee ik ooit gewerkt heb en hem had ik gewoon nodig.”
Op de wedstrijd staat veel spanning, maar mede door het scoreverloop wordt het toch een nagelbijter. Zwep: “We kwamen met 1-0 achter en dat was terecht. Ik geloof dat Marc Raaijmakers de gelijkmaker scoorde en vlak voor tijd schiet Joany Ascherl een strafschop binnen. In blessuretijd werd het ook nog 3-1 door Bas de Raat. Verder weet ik er niet veel meer van. Ja, dat het enorm warm was.”
Ze zorgden daarmee voor een unicum: handhaving op het hoogste amateurniveau. “Het wij-gevoel overheerste alles. Op de kleedkamer van het eerste hangt nu nog steeds een bordje met ‘Wij is altijd belangrijker als ik’. Met mijn naam eronder”, zegt Posthuma niet zonder trots.
Stan Lelieveld