We spraken deze week met Martijn Timmer, al 10 jaar lang actief bij ons vlaggenschip, en met de jaren steeds belangrijker geworden voor het team.
Inmiddels is hij niet meer weg te denken en lijkt hij met het jaar beter te worden.
De meeste lezers zullen je kennen, maar stel je zelf even kort voor:
‘Ik ben Martijn Timmer en speel voor het 10e seizoen in het eerste van asv Dronten. In deze tien jaar heb ik twee kampioenschappen meegemaakt en een promotie via de nacompetitie naar de hoofdklasse (nu vierde divisie genoemd). Naast het voetballen sta ik fulltime voor de klas. Op dit moment ben ik meester van groep 6 op OBS de Dukdalf. Ik woon al een aantal jaar samen met mijn vriendin Anne in Dronten.’
Voor de jonge lezers, die de droom hebben ooit in het eerste te komen: kun je vertellen hoe jouw route naar het eerste elftal is verlopen?
‘Al van jongs af aan loop ik op de club rond, want voordat ik zelf op voetbal mocht, keek ik al regelmatig bij de trainingen en wedstrijden van mijn oudere broer Robin. Uiteindelijk mocht ik na het behalen van mijn zwemdiploma eindelijk zelf op voetbal en begon ik in de F11.
Na twee jaar kwam ik in de F1 terecht waar ik voor het eerst samen speelde met onder andere Jodi de Boer en Chris van Maanen, waarmee ik later ook samen in het eerste elftal heb gespeeld.’
‘In mijn jeugd heb ik veel geschipperd tussen de eerste en tweede selectie teams. Ik was atlijd vrij klein, maar om dat te compenseren werkte ik heel hard en ging ik altijd vol de duels in.
In de laatste jaren van mijn jeugd hadden we een hele sterke selectie waarmee we nog een aantal keer kampioen zijn geworden. Met een groot deel van deze lichting heb ik nog veel wedstrijden in het eerste elftal mogen spelen.
Het eerste halfjaar in de senioren speelde ik in het tweede. Vlak na de winterstop werd ik in datzelfde seizoen door Jan Vlap (de vader van Michel Vlap, FC Twente) definitief bij het eerste gehaald.’
Je bent een speler, die eigenlijk altijd in het basisteam staat en heeft gestaan. Toch ben je lange tijd ook betiteld als stille kracht, onopvallend en toch heel nuttig. Hoe zag je dat zelf?
‘Ik denk dat dit een mooie beschrijving is van mijn rol en speelstijl. Mijn bijnamen waren vroeger vaak ‘stofzuiger’ of ‘kilometervreter’. Ergens in mijn jeugd kwam ik erachter dat ik technisch niet de meest vaardige voetballer was en ben dit daarom gaan compenseren met veel lopen en hard werken. Ik heb altijd een goede conditie gehad en kon hiermee van waarde zijn voor het team. Nog steeds ben ik vaak degene die de ‘vuile’ meters en loopacties voor anderen maakt. Voor sommigen is dit onopvallend, maar gelukkig zien de meeste trainers en kenners de meerwaarde hiervan in en daarom speelde ik ook eigenlijk altijd wel. En dat is gelukkig nog steeds zo!’
Van minder zichtbaar naar zéér aanwezig. Jij en ook ik gebruikten de naam Messi gekscherend. Nou gaat dat wat ver, feit is wel, dat je je meer en meer gaat bemoeien met het spel. Je hijgt zelfs topscorer Yordi Schols in de nek met 8 goals. Hoe zie jij zelf jouw eigen ontwikkeling?
‘De laatste bijnaam die ik ooit verwacht had was Messi, maar die paste afgelopen zaterdag goed bij mijn rol als valse’’ spits. Ik denk dat ik dit jaar mijn beste jaar ooit speel in het eerste elftal. De rol die ik normaal op ’10’ heb past perfect bij mijn speelstijl. Ik heb veel vrijheid om loopacties te maken en te zwerven over het veld, dit vind ik heerlijk. Ik ben nog steeds de harde werker, maar kan dit voor het eerst echt combineren met veel goals en assists. Het is elk jaar een doelstelling van mijzelf geweest om meer betrokken te zijn bij doelpunten en ben daarom erg blij dat het dit jaar eruit komt.’
Wij als supporters en de volgers van het eerste elftal zien ook dat je een fantastisch seizoen draait en veel betrokken bent bij doelpunten. Zaterdag een goal en twee assists. Die topscorerstitel, leeft die nog tussen Schols en jou?
‘Totaal niet. Niemand van ons heeft het ooit over topscorer worden. Het is leuk dat ik dit jaar meer goals maak, maar uiteindelijk zijn wij als team alleen maar bezig met wedstrijden winnen en maakt het verder niets uit wie er scoort.’
asv Dronten beleeft een prachtig seizoen en met nog 4 wedstrijden te gaan lijkt er nog heel veel mogelijk, waar zie jij asv Dronten dit seizoen eindigen?
‘We spelen in de laatste vier wedstrijden nog tegen twee teams die boven ons staan. Dit worden prachtige
wedstrijden die wij zeker niet hoeven te verliezen. Het wordt niet makkelijk, maar als wij deze vorm doortrekken en vier keer winnen is alles nog mogelijk…’
Heel stiekem dromen we in Dronten natuurlijk van een volgende titel? Leeft dat ook in de groep?
Dat zou prachtig zijn. Op dit moment wordt er niet over een titel gesproken in de groep. We zijn heel tevreden met ons seizoen en alles wat nu nog extra komt, zou een mooie beloning voor ons zijn. Komend seizoen blijft een groot deel van de groep samen en zal Jeremy de Graaf ons komen versterken. Het zou mooi zijn als we dan opnieuw een stap kunnen zetten.
Als vaste waarde ben jij natuurlijk niet meer weg te denken bij asv Dronten, heb je nog ambities hogerop, of liggen je ambities binnen onze club?
‘Ik ben dit jaar 29 geworden en heb geen ambities meer om nog ergens anders te voetballen dan bij asv Dronten. Het team wat we hier hebben is fantastisch en ik ga elke week met veel plezier naar de club toe. Het plezier heeft bij mij altijd voorop gestaan, maar een kampioenschap in de eerste klasse zou prachtig zijn.’
Wil je als laatste nog wat kwijt aan alle supporters van asv Dronten?
Ik wil graag alle supporters heel erg bedanken voor de afgelopen tien jaar. De club heeft voor mij altijd als een soort tweede thuis gevoeld. Dit komt uiteraard mede door alle mooie supporters die bij de club zitten. Het maakte niet uit waar we speelden, er waren altijd Drontense supporters om ons aan te moedigen.
Dank Martijn voor dit interview, heel fijn ook om te horen, mocht er niks geks gebeuren, dat asv Dronten op jou kan blijven rekenen de komende jaren.
We gaan ons, na een nu al prachtig seizoen, opmaken voor een spannend slot! Namens de supporters: heel veel succes!
AvL